Kinderen en rouw

Emoties

Wanneer een geliefd persoon uit de omgeving van een kind overlijdt, komen bij kinderen dezelfde emoties als bij volwassenen. Door hun gebrek aan levenservaring kunnen kinderen daar echter moeilijker mee om gaan. Ze hebben hierin nog niet of nauwelijks kunnen oefenen. Vaak wordt de manier waarop zij rouwen mede bepaald door de volwassenen in hun omgeving. Kinderen hebben, meer nog dan volwassenen, ruimte en veiligheid nodig. Zoals we kinderen leren lopen, zo zouden we hen ook moeten leren omgaan met verdriet: met vallen en opstaan, veel oefenen en vooral door een warm contact met elkaar.


Verschillende leeftijd, verschillende ervaring

Jonge kinderen tot 3 jaar kunnen  nog niet bevatten wat dood is, maar ze voelen wel de sfeer en het verdriet van de omgeving. Warmte, liefde en aandacht en een vast ritme zijn dan extra belangrijk voor hen.

Kleuters zijn vaak onbevangen en stellen veel vragen. Hun fantasie is groot en daarom is het belangrijk om zo eerlijk mogelijk te antwoorden op hun vragen. Monique Dommanschet adviseert ook kleine kinderen zoveel mogelijk te betrekken bij het afscheid. Ze beschikt over een groot aantal (voor)leesboeken om kinderen uit te leggen wat er gebeurt.

Kinderen tussen 6 en 12 jaar zijn vaak echte denkertjes en houden zich soms groter dan ze in werkelijkheid zijn. Ze zitten met veel vragen die ze niet hardop (durven) stellen. Het is heel waardevol om met hen in gesprek te gaan, zodat deze vragen beantwoord kunnen worden.

Pubers vanaf 12 jaar hebben een grote behoefte aan zelfstandigheid. Ze worstelen in deze fase van hun leven al met hun identiteit en een groot verlies maakt dit extra moeilijk. Vaak willen ze zo weinig mogelijk verschil maken met andere jongeren en het liefst gaan ze gewoon door met hun leven. Belangrijk is dat zij weten dat ze hun  verdriet niet hoeven te verstoppen en dat ze altijd bij iemand terecht kunnen voor een luisterend oor of een arm om hun schouder.


Betrokkenheid

Het kan kinderen helpen bij de rouwverwerking om een duidelijke rol te hebben tijdens de afscheidsceremonie of de bijeenkomst daarna. Bijvoorbeeld door het (helpen) beschilderen van de kist, het aansteken van een kaars, bloemen te dragen of te strooien, het neerleggen van een tekening, muziek maken of snoepjes uitdelen uit het trommeltje van oma als de bezoekers de condoleanceruimte verlaten. Vanzelfsprekend is het belangrijk dat zij hierbij goed begeleid worden. Monique Dommanschet geeft extra aandacht aan kinderen en hun rol tijdens de uitvaart.


Hulp

Monique Dommanschet UitvaartbeZieling werkt samen met NuNazorg, die ook op bij verdriet van kinderen en jongeren begeleiding kunnen geven. Vraag naar de mogelijkheden, wij geven je graag advies.
 
‘Bij elk afscheid wordt een herinnering geboren.’
 
Cookie instellingen